من زندگي مي كنم

هوا بارونیه و داره به برگ های سبز درخت کنار پنجره ی آفیسم برمی خوره و با صدای آواز پرنده ی روی درخت، صدای معجزه ی آرامش بخشی تولید می کنه.این هوای بارونی تمیز با صدای یکنواخت و آواز پرنده، می تونه منو تا آخر عمر به گوش کردن دعوت کنه.اما امروز روحی و جسمی خوب نیستم: از لحاظ جسمی که آلرژی بهاری ام با یه سرماخوردگی قاطی شده و نمی ذاره درست تنفس کنم یا آب دهنم رو قورت بدم. از لحاظ روحی هم که امروز به نظرم رسید کل نتایج تحقیقات سه ساله ام شاید درست نباشن. چقدر بهشون می بالیدم. یه سوپروایزر بی تجربه خیلی راحت 3 سال زحماتم رو به با یه بی برنامگی داره فوت می کنه توو هوا. گل موجودی حسابم کمتر از یه ماه حقوق مناسبه. کار هم هنوز دنبالشم.دوچرخه سواری عصر در این بارون موقع برگشت به خونه، امیدوارم حالم رو بهتر بکنه.فک کنم وقتشه به همکار قدیمی ام که یه جورایی نقش مشاور رو در این لحظات سخت روحی داشته برام، لازم باشه.چقدر داشتنِ دوست در این شرایط خوبه. من زندگي مي كنم...

دیروز و امروز طولانی ترین روزهای سال هستن.

دیشبکوتاه ترین شب سال بود و آسمون شب صاف و ماه درخشان.

دوست دارم آرامش مون با هم باشه.

عمیقا در چنین لجظاتی آروزی لحظات این چنین دوست داشتنی پایداری را برای برادرم و اعضای خانواده ام دارم.

آمین

من زندگي مي كنم...

در این بخش از کتابخونه، ایجاد سروصدا مجازه :-)) و الان یه ربات بزرگ و بامزه داره زمین رو دستمال می کشه.خیلی مرتب، کم صدا و هوشمند که فاصله اش رو با وسایل حفظ می کنه و اصلا گیج نمی زنه. می دونه چقدر به وسایل نزدیک بشه و از کجا می تونه عبور کنه.خوشم اومد.اولین باره از این ربات های تا این حد هوشمند می بینم.هر فدر که به نظرم زندگی در کنار ربات ها نجسب هست اما مربت و منظم بودنشون برام جالبه.به نظرم اونقدرها هم بد نیس که ربات ها بیان در کارای روزمره کمک حالمون بشندینگ من زندگي مي كنم...